Części struktury komórki zwierzęcej: definicja, charakterystyka i ich funkcje

InfoKekinian.com – Zwierzęta i rośliny mają oczywiście inny układ komórek. Jednak jedną rzeczą, która odróżnia każdą część struktury komórek zwierzęcych od komórek roślinnych, jest ich rozmiar.

W szczególności komórki zwierzęce mają rozmiar mniejszy niż komórka roślinna. Termin „komórka zwierzęca” odnosi się do wszystkich komórek eukariotycznych występujących w tkankach zwierzęcych.

Komórki zwierzęce różnią się od innych komórek eukariotycznych, takich jak komórki roślinne, tym, że nie mają ściany komórkowej, chloroplastów i wakuoli, które są zwykle mniejsze lub całkowicie nieobecne.

Różnią się również strukturalnie od innych komórek eukariotycznych, ponieważ są strukturami organizmów eukariotycznych.

Komórki zwierzęce mogą przybierać różne formy, ponieważ nie mają sztywnej ściany komórkowej. Komórki zwierzęce, w tym komórki ludzkie.

Mitochondria, centriole, jądro, jąderko, chromatyna, mikrotubule, błona plazmatyczna, wakuole, cytozol, otoczka jądrowa, ciała Golgiego, cytoszkielet, lizosomy i peroksysomy tworzą strukturę komórek zwierzęcych.

Informacje zawarte w poniższych opisach mogą pomóc nam dowiedzieć się więcej o komórkach zwierzęcych, w tym o ich definicji, charakterystyce, strukturze, funkcji i nie tylko.

Co oznacza komórka zwierzęca?

Komórki zwierzęce to najmniejsze organelle, składające się z koloidalnego roztworu substancji chemicznych wewnątrz cienkiej błony.

Komórki te mają różne zalety, z których jedną jest zdolność do niezależnej replikacji w oparciu o podział.

Węglowodany i lipidy to dwie substancje znajdujące się w komórkach, które są ważne dla fotosyntezy, a także podziału komórek. Jak wiadomo, węglowodany odgrywają ważną rolę w fotosyntezie.

W przeciwieństwie do lipidów, które obejmują tłuszcze i oleje, pełnią funkcję magazynu żywności.

Oprócz kwasów nukleinowych, które są bardzo ważnymi substancjami w procesie syntezy białek, istnieją również białka, które biorą udział w funkcjach metabolicznych organizmów roślinnych i zwierzęcych.

Charakterystyka komórek zwierzęcych

Poniżej przedstawiono cechy komórek zwierzęcych:

1. Nie wszystkie komórki mają jądro

Większość komórek zwierzęcych to komórki eukariotyczne, co oznacza, że zawierają jądro. Jednak nie wszystkie komórki zwierzęce mają jądro.

Na przykład krwinki czerwone nie zawierają jądra, ponieważ nie muszą przechodzić mejozy ani mitozy, aby się rozmnażać.

2. Komórki są totipotencjalne

Ponieważ zwierzęce komórki macierzyste są totipotencjalne, można je przekształcić w dowolny typ komórek, jakich wymaga organizm zwierzęcia.

3. Komórki same się naprawiają

Komórki mogą doznać pewnych uszkodzeń w wyniku codziennych czynności, a następnie je wyleczyć.

Komórki zwierzęce mają funkcję szybkiego korygowania wszelkich błędów, które mogą się pojawić.

4. Samozniszczenie komórek

Komórka może ulec samozniszczeniu, jeśli jest uszkodzona lub ma defekty DNA, dzięki czemu nie wpłynie na inne komórki.

5. 70% składa się z wody

Komórki zwierzęce zawierają 70% wody, podczas gdy pozostałe 30% składają się z innych substancji, takich jak lipidy, białka i węglowodany.

6. Ma mały kształt

Komórki zwierzęce są małe, często ledwo widoczne gołym okiem. Do ich obserwacji potrzebny jest mikroskop, ponieważ mają one wielkość od jednego do stu mikrometrów.

Sekcja struktury i funkcji komórek zwierzęcych

Ogólnie rzecz biorąc, komórki roślinne i zwierzęce są takie same. Oba opierają się na składzie genetycznym, typach enzymów i strukturze komórek zwierzęcych. W rzeczywistości każdy z nich ma unikalny typ komórki.

Oto struktury i funkcje komórek zwierzęcych, które musimy znać:

1. Błony komórkowe

Cytoplazma i nukleoplazma są zamknięte i otoczone Błona komórkowa, która jest półprzepuszczalną błoną wewnątrz komórki.

Błona komórkowa izoluje komórkę od płynu śródmiąższowego, który jest głównym składnikiem otaczającego ją płynu pozakomórkowego.

Lipoproteiny, które są zbudowane z białek i lipidów, są wykorzystywane jako główne elementy budulcowe w produkcji błon komórkowych.

Dwuwarstwa lipidowa tworzy tę membranę, z cholesterolem (lipidem) umieszczonym pomiędzy fosfolipidami, aby zachować płynność w różnych temperaturach.

Białka błonowe są kolejnym składnikiem błony komórkowej. Obejmują one integralne białka przechodzące przez błonę jako transportery błonowe i białka obwodowe.

Które są luźno związane z zewnętrzną (obwodową) stroną błony komórkowej i działają jako enzymy komórkowe. Błona komórkowa reguluje przepływ substancji chemicznych do iz organelli i komórek.

W ten sposób jest selektywnie przepuszczalny dla jonów i cząsteczek organicznych. Błona komórkowa służy również jako powierzchnia, na której przyczepionych jest wiele struktur zewnątrzkomórkowych.

Takich jak ściana komórkowa, warstwa węglowodanów znana jako glikokaliks i wewnątrzkomórkowa sieć włókien białkowych znana jako cytoszkielet.

Procesy te obejmują adhezję komórek, przewodnictwo jonowe i sygnalizację komórkową. . Błony komórkowe można ponownie złożyć sztucznie w dziedzinie biologii syntetycznej.

Błona komórkowa, która służy jako zewnętrzna warstwa komórki, składa się z cholesterolu, lipidów i lipoprotein, które są białkami.

Obszar ten odgrywa ważną rolę w kontrolowaniu minerałów i składników odżywczych obecnych wewnątrz lub na zewnątrz komórki.

Dobrze wiadomo, że te organelle błony komórkowej wykonują szereg ważnych zadań, w tym kontrolowanie wejścia i wyjścia składników odżywczych i minerałów oraz otaczanie lub ochronę komórki.

Inną funkcją jest odbieranie danych wejściowych z zewnątrz i tam, gdzie zachodzą różne procesy chemiczne.

2. Cytoplazma

Obszar komórki pokryty błoną komórkową nazywa się cytoplazmą. Woda, białka, węglowodany, lipidy, minerały i witaminy tworzą cytoplazmę.

Enzymy, jony, węglowodany, lipidy, białka i inne ważne cząsteczki komórkowe, takie jak dla metabolizmu komórkowego, są przechowywane w cytoplazmie.

Niejądrowa część protoplazmy w komórkach eukariotycznych jest znana jako cytoplazma.

Cytozol, płyn, w którym unoszą się organelle, cytoszkielet, wiele organelli i pęcherzyków są obecne w cytoplazmie.

Cytozol zajmuje pustą przestrzeń komórkową pozostawioną przez organelle i pęcherzyki i funkcjonuje jako miejsce różnych procesów metabolicznych oraz jako pośrednik w przekazywaniu substancji z zewnątrz komórki do organelli lub jądra komórkowego.

Ta cytoplazma jest koloidalna, gdzie rozpuszczone cząsteczki są przezroczyste, a ich wielkość waha się od 0,001-0,1 mikrona. Jądro i inne organelle komórkowe znajdują się poza cytoplazmą, która znajduje się wewnątrz komórki.

Pamiętaj, że cytoplazma, która jest żelopodobną cieczą, jest składnikiem komórki. Faza zolowa (stała) i faza żelowa (ciecz) to dwa procesy, które zachodzą w tych organellach podczas fazy formowania.

Jądro zawiera płynną cytoplazmę, znaną również jako nukleoplazma. Ponieważ ta cytoplazma jest złożonym koloidem, nie jest ani płynna, ani stała.

Ilość wody obecnej w cytoplazmie umożliwia jej zmianę kształtu. Zasadniczo cytoplazma stanie się gęsta, jeśli zawartość wody jest niska.

Żele stają się cieńsze, gdy mają wysoki udział wody, stąd nazwa zol. Metabolizm komórkowy zwierzę występuje w organellach cytoplazmatycznych, które również zaopatrują komórkę w niezbędne substancje.

3. Retikulum endoplazmatyczne

Następnie pojawia się retikulum endoplazmatyczne, nitkowate organelle w jądrze komórkowym. Wszystkie komórki eukariotyczne zawierają retikulum endoplazmatyczne, organelle.

System błony wewnętrznej obejmuje retikulum endoplazmatyczne. W komórkach eukariotycznych retikulum endoplazmatyczne stanowi ponad połowę całej błony dzięki ogromnemu błoniastemu labiryntowi.

Termin cisternae, który pochodzi od łacińskiego „cisterna”, co oznacza „pudełko” lub „trumna”) odnosi się do sieci kanalików i błoniastych pęcherzyków, które tworzą retikulum endoplazmatyczne.

Przestrzeń cysternowa i cytozol to dwie wewnętrzne przestrzenie oddzielone błoną retikulum endoplazmatycznego.

Szczelina między dwiema błonami jest ciągła z przestrzenią cysterny retikulum endoplazmatycznego, ponieważ ta błona jest w bliskim kontakcie z otoczką jądrową.

Szorstki retikulum endoplazmatyczne i gładkie retikulum endoplazmatyczne to dwa rodzaje retikulum endoplazmatycznego.

Podczas gdy gładka retikulum endoplazmatyczne nie jest połączona z rybosomami, szorstka retikulum endoplazmatyczne ma taką zdolność.

Organelle retikulum endoplazmatycznego realizują zadanie transportu produktów syntezy steroidów i lipidów oraz funkcje syntezy białek.

Retikulum endoplazmatyczne służy również jako miejsce do przechowywania fosfolipidów, steroidów i glikolipidów, oprócz pomocy w detoksykacji szkodliwych komórek w komórce.

4. Mitochondria

Kolejną częścią komórki zwierzęcej są mitochondria, które są największymi organellami pod względem wielkości jako maszyny w komórce.

Ta organella ma dwie warstwy critas, a mianowicie wciętą membranę. Glukoza i tlen łączą się w mitochondriach, aby zapewnić potrzebną energię.

Jest rzeczą oczywistą, że ta procedura jest składową operacji metabolicznych organizmu i aktywności komórkowej, dlatego mitochondria są również znane jako The Power House.

Mitochondria, które odnoszą się do pojedynczego mitochondrium, są zdolne do przekształcania energii chemicznej w różne formy energii.

Trójfosforan adenozyny (ATP), który jest wytwarzany przez te mitochondria, służy jako źródło energii do oddychania komórkowego, jeśli ten wniosek jest prawdziwy.

5. Mikrofilamenty

Filamenty aktynowe, kuliste białko, tworzą gęste mikrofilamenty przypominające pręciki lub włókna aktynowe, które tworzą szkielet komórkowy (cytoszkielet), który ma średnicę około 7 nm.

Komórki eukariotyczne mają mikrofilamenty. W przeciwieństwie do sił ściskających, które utrzymują mikrotubule, strukturalną funkcją cytoszkieletu mikrofilamentów jest utrzymywanie napięcia (sił rozciągających).

Mikrofilamenty często tworzą trójwymiarową sieć wewnątrz błony plazmatycznej poprzez interakcję z innymi białkami, pomagając w utrzymaniu struktury komórki. System ten tworzy korę (zewnętrzną warstwę cytoplazmatyczną).

Zbiorowiska mikrowłókien, maleńkie wypustki, które zwiększają powierzchnię komórek w komórkach zwierzęcych, przeznaczone do transportu materiałów przez błonę plazmatyczną, tworzą rdzeń mikrokosmków.

Mikrofilamenty są znane ze swojej ruchliwości komórek, zwłaszcza jako składniki mechanizmów, które pomagają mięśniom się kurczyć.

W całej komórce mięśniowej tysiące włókien aktynowych są ułożone równolegle do siebie, naprzemiennie z grubszymi włóknami wykonanymi z białka miozyny.

Skurcz mięśni występuje, gdy mikrofilamenty i miozyna przesuwają się obok siebie, skracając komórkę.

Ruchy wywołane przez aktywność mikrofilamentów obejmują przepływ cytoplazmatyczny i ruch ameboidalny, w którym ruchy pojedynczych komórek protistów, grzybów i zwierząt.

Te, które wykorzystują swoją protoplazmę do wypływu z komórki, tworzą rodzaj pseudopodów lub pseudopodów, następnie pozostałe części komórki przesuwają się w kierunku pseudopodów, wywołując ruch komórka w komórce.

Mikrofilamenty są zwykle wizualizowane pod mikroskopem fluorescencyjnym za pomocą przeciwciał antyaktynowych, które są uzyskiwane z aktyny u zwierząt.

Możesz też użyć fluorescencyjnego analogu falotoksyny wytwarzanej z grzyba Amanita phalloides, który często przyłącza się do cząsteczek aktyny lub ly-aktyny.

Aktyna i miozyna to dwa białka tworzące mikrofilamenty, które są organellami komórkowymi. Mikrotubule i mikrofilamenty są zasadniczo identyczne, ale różnią się rozmiarem i teksturą.

Mikrofilamenty mają mniejszą średnicę i bardziej miękką teksturę oraz działają w endocytozie, endocytozie i ruchliwości komórek.

6. Lizosomy

Enzymy hydrolityczne są umieszczone w otoczonych błoną woreczkach zwanych lizosomami. Komórki eukariotyczne zawierają lizosomy, które są przydatne do regulacji wewnątrzkomórkowego trawienia w każdej sytuacji.

Kontrolowanie trawienia wewnątrzkomórkowego, trawienie materiałów oparte na fagocytozie, niszczenie uszkodzonych organelli komórkowych i oparte na endocytozie wprowadzanie zewnątrzkomórkowych makrocząsteczek do komórki to funkcje lizosomów.

7. Peroksysomy

Katalaza to mała kieszonkowa organella znajdująca się w peroksysomach, zwanych także mikrociałami.

Jego funkcją jest rozkładanie szkodliwego nadtlenku (H2O2) lub metabolizmu, który zamienia tłuszcz w węglowodany. Komórki w narządach wątroby i nerek zawierają te organelle peroksysomów.

8. Rybosomy

Średnica rybosomu, który jest małą organellą komórkową, wynosi około 20 nm i ma gęstą teksturę.

Białko rybosomalne 35%, znane również jako rybonukleoproteina, oraz rybosomalny RNA 65% tworzą tę organellę.

Komórki zwierzęce mają rybosomy, które wykorzystują aminokwasy do przekształcania RNA w łańcuchy polipeptydowe lub białka.

Miejsce syntezy białek, szorstka retikulum endoplazmatyczne lub błona jądrowa, to miejsce, w którym przyłączone są rybosomy.

9. Centriole

Komórki eukariotyczne mają rurkowate organelle zwane centriolami. Wytwarzając włókna wrzecionowate, rzęski i wici, organelle te odgrywają ważną rolę w procesie podziału komórki.

Ponadto para centrioli może się łączyć, tworząc większą strukturę zwaną centrosomem.

10. Mikrotubule

Mikrotubule cytoplazmatyczne to następujące zestawy organelli komórkowych. Komórki eukariotyczne, które są długimi wydrążonymi cylindrami, również zawierają mikrotubule.

Wewnętrzna średnica tej organelli wynosi około 12 nm, podczas gdy średnica zewnętrzna wynosi około 25 nm. Kilka kulistych cząsteczek białka znanych jako tubulina tworzy mikrotubule.

W pewnych okolicznościach te organelle mogą połączyć się, tworząc wydrążony cylinder, gdy osoba jest nieprzytomna. Ponadto mikrotubule są sztywne i nie mogą zmieniać kształtu.

Zgodnie z tą definicją mikrotubule służą jako budulec komórek, mechanizmy ochronne i składniki rzęsek, wici i centrioli.

11. Aparat Golgiego

Aparat Golgiego, zwany także aparatem Golgiego, jest organellą związaną z funkcją wydalniczą komórek zwierzęcych. Jego lokalizacja jest specyficzna w komórkach eukariotycznych, w tym w nerkach, które biorą udział w procesach wydalania.

Ma różne średnice i struktury, takie jak spłaszczony woreczek i otaczająca go membrana. Na komórkę zwierzęcą przypada około 10-20 ciałek Golgiego.

Aparat Golgiego składa się z zestawu worków w kształcie dysku, które rozgałęziają się na końcach w maleńkie struktury naczyniowe.

Naczynia gromadzą i przechowują elementy przeznaczone do dostarczenia na powierzchnię komórki, ponieważ są one ściśle związane z funkcją wydalniczą komórki.

Naczynia krwionośne dostarczają również budulca ścian komórkowych. Błona w postaci kanalików i pęcherzyków tworzy aparat Golgiego.

Z kanalików uwalniane są maleńkie woreczki, które zawierają potrzebne materiały, takie jak enzymy tworzące ścianę komórkową.

12. Jądro

Najmniejszą organellą, która reguluje i kontroluje aktywność komórki zwierzęcej, jest jądro. Proces ten rozpoczyna się od podziału komórki do metabolizmu.

W jądrze znajduje się materiał genetyczny w postaci chromosomów, które są długimi liniowymi cząsteczkami DNA.

Komórki eukariotyczne mają te organelle, które składają się między innymi z błony jądrowej, nukleoplazmy, chromosomów i jądra.

13. Jądro

Część struktura komórki zwierzęcej ten ostatni to jąderko, gdzie łaciński termin określający związaną z błoną strukturę jądra komórkowego, składającą się z białek i kwasów nukleinowych, to „jąderko”, znane również jako jądro komórki potomnej.

Jąderko to miejsce, w którym rybosomalny RNA (rRNA) jest transkrybowany i składany. Mikroskopia elektronowa umożliwia wizualizację ultrastruktury jąderka, a znakowanie świetlne białek i przywracanie fluorescencji po fotowybielaniu umożliwia badanie organizacji i dynamiki (FRAP).

Organelle zawarte w jądrze komórkowym lub jądrze to jąderko. Jego funkcją jest wykorzystanie RNA, znanego również jako kwas rybonukleinowy, do wytwarzania białek.

Kilka chorób u ludzi może być spowodowanych uszkodzeniem jąderka, które wymaga do 25% objętości jądra.

14. Nukleoplazma

Wewnątrz jądra komórkowego lub jądra nukleoplazma ma grubą teksturę. Tworzy chromosomy i ma grube włókna chromatyny. Ponadto informacja genetyczna jest transportowana przez nukleoplazmę.

15. Błona jądrowa

Głównym składnikiem strukturalnym jądra, w którym mieszczą się wszystkie organelle w komórkach zwierzęcych, jest błona jądrowa. Te organelle służą również jako bariera między cytoplazmą a obszarem jądrowym.

Pory jądrowe są niezbędne dla większości cząsteczek tworzących jądro, ponieważ błona jądrowa jest nieprzepuszczalna dla wszystkich substancji, zarówno stałych, jak i płynnych.

Często zadawane pytania

Poniżej podsumowaliśmy niektóre często zadawane pytania dotyczące struktury komórek zwierzęcych:

Jaka jest największa część komórki zwierzęcej?

Największą częścią lub jednostką występującą w komórkach zwierzęcych jest jądro. Gdzie jądro jest największą organellą komórkową, która zawiera lub przenosi informację genetyczną DNA i kontroluje aktywność komórkową i reprodukcję.

Jak kształtują się komórki zwierzęce?

Większość komórek zwierzęcych ma okrągły i nieregularny kształt, podczas gdy komórki roślinne mają ustalony prostokątny kształt.

Dlaczego nazywa się je komórkami zwierzęcymi?

Nazywane komórkami zwierzęcymi, ponieważ tak ogólnie nazywa się komórki eukariotyczne jako składnik tkanki zwierzęcej.

Czy komórki zwierzęce i komórki ludzkie są takie same?

Odpowiedź jest taka sama. Ponieważ zwierzęta i ludzie wchodzą do królestwa zwierząt, które mają te same właściwości i działanie, i oba mają te same komórki, takie jak rybosomy, lizosomy, mitochondria itp.

Wniosek

To trochę informacji o znaczeniu i częściach struktury komórek zwierzęcych oraz ich funkcjach, które musisz znać.

I możemy stwierdzić, że komórka zwierzęca jest podstawową jednostką funkcjonalną, która pomaga budować ciało i tkanki zwierzęcia.

Która ze strony małych organelli jest cienką błoną, aw niej znajduje się roztwór koloidalny.